Verslag Uden G1 – Horst G1
11-04-2023 | Verslagen
Nee, het is geen 1 april grap, dat ik weer een verslag schrijf en nee, het is ook geen 1 april grap dat we met 5-0 gewonnen hebben van Uden (onze aartsrivaal).
Even nog iets over het hele seizoen tot nu toe:
We begonnen in september met de thuiswedstrijd tegen Eindhoven. We mochten op het waterveld spelen, Pieter had het scorebord ontdekt, waardoor onze tussenstanden steeds vermeld bleven staan en uiteindelijk ook de eindstand. We wonnen met 5-1, dit was ietwat geflatteerd. Wij scoorden, terwijl Eindhoven bijna niet voorbij onze verdediging kwamen. Alleen via een strafcorner, konden ze scoren.
De tweede wedstrijd was tegen Were Di G2 uit Tilburg. Het was een uitwedstrijd. Het was een ongelijke strijd. Ik snap dat de hockeybond zoveel mogelijk achttallen willen hebben in de para-hockeycompetitie (een ander/mooier woord dan G-hockey), maar deze ploeg hoorde echt nog niet thuis in de achttallen. We hebben op een kwart van ons vermogen gespeeld, in de tweede helft zelfs de regel dat we vijf keer iemand van ons moesten aanspelen op hun helft, voordat we mochten scoren. We hebben zelfs hun het spel laten spelen. Toch wonnen we met 9-0.
In de winterstop hebben ze zich ook teruggetrokken en zijn ze nu in een poule, wat meer op hun niveau, waardoor we helaas nog maar met drie ploegen in de poule waren.
Voor ons was het geen leuke wedstrijd tegen hun, als je zo veel sterker bent. Voor hun was het al helemaal geen leuke wedstrijd. We kregen nog wel alle complimenten, omdat we hun lieten spelen.
De derde wedstrijd speelden we thuis tegen Uden (onze aartsrivaal) en vanaf het begin duidelijk dat het onze grootste concurrent wordt in de strijd om het kampioenschap. Uden en wij zijn twee ploegen die gelijkwaardig zijn aan elkaar.
Vorig seizoen wonnen we de eerste wedstrijd thuis tegen hun (5-3), de wedstrijd in Uden was voor hun (3-2) en de derde wedstrijd in Horst won Uden ook met 2-3. U ziet, allemaal uitslagen met een klein verschil tussen de ploegen.
Het liep eerder dit seizoen in Horst wel heel gelijkwaardig. Wij kwamen met 1-0 voor, toen scoorde Uden twee keer, wij waren weer aan de beurt om te scoren, voordat Uden voor rust nog hun derde doelpunt scoorde. Ruststand 2-3. In de tweede helft scoorden we eerst twee keer (4-3). Onze tegenstander kwamen met nog enkele minuten te gaan op 4-4. Het leek op gelijkspel af te stevenen, maar daar dacht onze aanvoerder Leon anders over. Hij scoorde in de laatste seconde de 5-4. Uden hoefde de aftrap niet meer te nemen, want de tijd was vol. Een flinke ontlading van ons team, toen Leon 5-4 scoorde. Volgens mij heeft heel Horst ons horen schreeuwen van opluchting en blijdschap.
We hadden nog 1 wedstrijd voor de winterstop. In een weekend, waarin heel veel hockeywedstrijden afgelast werden, speelden we in Eindhoven. Het was net boven nul graden, maar de gevoelstemperatuur was eronder. Ik heb zelfs een (jeugd) team in Eindhoven zien spelen, die zelfs de trainingsjassen aanhielden tijdens de wedstrijd. Het waren toch allemaal dezelfde jassen. Ondergetekende heeft het nooit koud, maar was vrijwel de enige die met blote armen en blote benen speelde. Net als in Horst wonnen we in Eindhoven met 5-1, maar net als in Horst was ook deze uitslag geflatteerd. Eindhoven was, niet zoals de uitslag doet vermoeden, een stuk minder dan ons, ze waren iets minder dan ons. Maar waar wij scoren, kwamen zij opnieuw niet tegen onze sterke defensie. Ook een glansrol in deze wedstrijd voor Michaela, die uitstekend keepte.
Onze lieve Michaela, waar we in de winterstop het vreselijke nieuws kregen over dat ze lijdt aan MS (een ziekte, waarin de enige vooruitgang stabiliteit is, helaas zijn er nog geen medicijnen of ander behandelingsmethode, om MS te genezen). Michaela, jij bent en blijft in ons team, jij bent het hart van ons team. Ik en ik weet vrijwel zeker, dat ik namens het hele team spreek, heel veel sterkte.
Afgelopen zaterdag (1 april) moesten we tegen Uden uit. Hier hebben we al lang niet meer van gewonnen (of zelfs nog nooit) en vorig jaar van de drie ontmoeten er ook twee verloren en 1 gewonnen. De eerste wedstrijd in Horst was voor ons (5-4, met het winnende doelpunt van Leon in de letterlijk laatste seconde van de wedstrijd).
De regen had besloten om er een tweedaagse van te maken. Dit was de tweede dag van dit evenement. Gelukkig was het veld in Uden geen openbaar zwembad, waardoor we konden hockeyen op een waterveld in de regen.
Waterveld is wel beter dan zandveld, omdat je op een zandveld maar beter niet kunt vallen, want dan heb je een open plek in de huid, waar je op bent gevallen.
Voor de wedstrijd was al duidelijk dat het nu echt tussen Uden en ons gaat voor het kampioenschap. Eindhoven heeft 0 punten uit vier wedstrijden, zij hebben nog twee wedstrijden te gaan. Wij hadden 9 punten uit drie wedstrijden, dus Eindhoven kan ons al niet meer inhalen. Uden stond op drie punten van ons, 6 punten uit drie wedstrijden.
Dus er waren drie mogelijkheden: Of Uden komt gelijk in de punten met ons (bij winst van hun), en ik heb al gehoord dat als ploegen dit seizoen in punten gelijk eindigen er een beslissingswedstrijd wordt gespeeld. Of Uden blijft op drie punten van ons (bij gelijkspel) of we komen met zes punten voor te staan met nog twee wedstrijden te gaan (bij winst van ons). Dus een heel belangrijke wedstrijd.
Uden, met twee heel goede spelers (Rik en Robin) en een jongedame, die wel vaak op het goede plekje staat om te scoren, vooral als de beste spelers van beide teams bij elkaar aan de ketting liggen. En ze hebben een heel goede keeper, Wouter. Rik was er niet bij, dus dat was een klein gelukje voor ons, maar dat wil nog niet zeggen dat we makkelijk van hun konden winnen, omdat Robin wel meedeed, en hij is echt de beste speler van de Brabanders. En die is zo goed, dat het bijna onmogelijk is om hem 60 minuten aan de ketting te houden.
En bij ons stond Loes in het doel, de vervangster van Michaela. Loes had heel weinig te doen, omdat hun aanvallen en vooral hun sterspeler (Robin) klemvast zat in onze defensie. Maar de paar kansen van hun, die wel op het doel eindigden (nog niet echt kansen te noemen), wist Loes wel raad mee.
Achterin deed ondergetekende een poging om Robin aan de ketting te houden gedurende 60 minuten, en ik mag wel zeggen dat dat aardig gelukt is. Dus hun aanvallen strandden steeds in onze defensie. Er waren wel een paar strafcorners voor hun, maar ook die werden in de kiem gesmoord door onze verdedigers en of ze gingen naast. Eén keer ging een strafcorner op de pols van Leon, het was een keiharde slag, dus Leon heeft wel even een tijdje langs de kant gestaan, maar ik vind het sterk van je, Leon, dat je toch nog gespeeld hebt. Hoe gaat het nu met je Leon? Gaat het al een stuk beter met je pols? Veel beterschap.
Jeroen, die net zoals altijd heel hard werkte. En dan hebben we Kevin, hier hebben we het vaak niet over, maar hij is altijd heel rustig op het veld en een heel betrouwbare teamgenoot, die je beter in jouw team kan hebben dan de tegenpartij. Een heel waardevolle speler is Kevin. Een heel goede steun. Leon, net als Jeroen een harde werker, die overal op het veld te vinden is. Hij scoorde ook nog 2 maal. Bart vond ik ook een goede wedstrijd spelen, zeker op het middenveld. In de spits scoorde hij drie keer, waardoor de 5 doelpunten van ons, over twee schouders verdeeld werd.
Irmy (achterin), Yasmina (middenveld), Krissy en Joyce (voorin) deden keihard hun best en deden ook goed werk. Helaas was hun keeper te goed voor een doelpunt van Yasmina, Krissy en Joyce. Ze deden alledrie een poging of meerdere, om te scoren. Helaas kon Wouter de inzetten steeds keren, behalve op de twee van Leon en drie van Bart.
We stonden na de eerste kwart met 2-0 voor, bij rust stond het 0-3. In de derde kwart viel 1 doelpunt en de laatste kwart ook nog eentje. Toch had ik de hele wedstrijd het gevoel dat het nog kon omkeren. We hadden het in de verdediging zeer druk, terwijl Loes (onze keepster) het vrij rustig had. Daarom dat ik ook steeds riep, we zijn er nog niet. Alleen toen de 0-5 viel, en er nog een paar minuten te spelen waren, kreeg ik het goede gevoel dat we deze wedstrijd gewonnen hadden.
Ik vond ook dat we in de wedstrijd heel goed samenwerkten. Er werd fanatiek, maar sportief gespeeld, door ons, maar ook door Uden. Door het fanatieke spel van hun en ons, werd het spel af en toe stilgelegd om kleine blessures te verzorgen. Behalve dan bij Leon, dat was geen kleine blessure.
De scheidsrechters hebben zeer goed gefloten.
Langs de lijn stond Pieter ons goed aanwijzigingen te geven. Pieter, Kevin en de stiefvader van Krissy, reden ons naar Uden en ook weer terug. Dank jullie wel. Zonder jullie hadden we de wedstrijd niet kunnen spelen. Rob kon niet, omdat hij in Parijs was. Maud moest een wedstrijd fluiten van een ander team van Horst. En Heleen is een paar dagen geopereerd aan haar voet. Gelukkig heb ik gehoord dat de operatie goed verlopen is. Ik wens jou een goed herstel toe en hopelijk zien we je op 22 april langs de lijn. Desnoods kom ik je halen met mijn fiets.
Door de 5-0 overwinning staan we nu zes punten voor op Uden, met nog twee wedstrijden te gaan. We hebben dus nog 1 punt nodig om kampioen te worden.
We hebben nog 2 thuiswedstrijden te gaan.
Op 22 april spelen we om 10.00 uur tegen Eindhoven. Ik hoop dat er heel veel steun komt van supporters, ouders, vrienden/vriendinnen, kennissen, trainers en meer mensen binnen de club, die ons team een warm hart onder de riem steekt. We gaan proberen om het punt tegen Eindhoven binnen te halen, hopelijk met jullie steun. Samen proberen we het voor elkaar te krijgen.
De laatste jaren zijn we vaak tweede geworden. We hebben twee jaar (toen we net achttal waren), in een heel zware poule gespeeld. Met de landskampioen Upward uit Arnhem, Were Di G1 en Oss G1. Upward en Were Di 1 spelen nu in de landelijke poule en bij Oss zijn heel veel spelers vertrokken, waardoor ze nu nog met een zestal spelen.
Vorig jaar nog hadden we ook een kampioenswedstrijd, het lukte ons toen niet, om het over de streep te trekken, toen verloren we van Uden met 2-3, waardoor Culemborg kampioen werd.
Dus we zijn er nog niet, maar we zijn er wel heel dichtbij. Nog 1 hele goede wedstrijd spelen, zoals afgelopen zaterdag, dan zijn we er. Maar het worden nog 60 zware minuten.
Medespelers/medespeelsters van het team, zet je beste beentje voort op za. 22 april, eigenlijk zoals we al het hele seizoen spelen. Dan komt het goed.
Hopelijk komt er heel veel support op ons af voor de steun. Dan moet het goed kunnen komen.
